طبقه بندی های مختلفی از سرامیک ها وجود دارد

در حال حاضر هیچ روش طبقه بندی واحدی برای مواد سرامیکی وجود ندارد که معمولاً به سه دسته شیشه، شیشه سرامیک و سرامیک مهندسی تقسیم می شوند. سرامیک های مهندسی بیشتر به دو دسته سرامیک های معمولی و سرامیک های خاص تقسیم می شوند. سرامیک های معمولی که به سرامیک های سنتی نیز معروف هستند و سرامیک های خاص که به سرامیک های مدرن نیز معروف هستند.
مواد سرامیکی نوعی مواد غیر آلی غیر فلزی هستند که از طریق شکل دهی و تف جوشی در دمای بالا ترکیبات طبیعی یا مصنوعی ساخته می شوند. دارای مزایایی مانند نقطه ذوب بالا، سختی بالا، مقاومت در برابر سایش بالا و مقاومت در برابر اکسیداسیون است. می توان از آن به عنوان مواد ساختاری، مواد ابزار و مواد قالب استفاده کرد. به دلیل خواص ویژه سرامیک، می توان از آن به عنوان مواد کاربردی نیز استفاده کرد.
سرامیک های معمولی
سرامیک های معمولی که به عنوان سرامیک های سنتی نیز شناخته می شوند، عمدتاً از خاک رس (Al2O3 · 2SiO2 · H2O)، کوارتز (SiO2) و فلدسپات (K2O · Al2O3 · 6SiO2) ساخته می شوند. با تنظیم نسبت این سه، می توان مقاومت الکتریکی، مقاومت حرارتی و خواص مکانیکی متفاوتی را بدست آورد. سرامیک های معمولی معمولاً سخت هستند، اما شکنندگی بالا، عایق عالی و مقاومت در برابر خوردگی دارند.
سرامیک های معمولی معمولا به دو دسته سرامیک های روزانه و سرامیک های صنعتی تقسیم می شوند.
سرامیک مخصوص
سرامیک های ویژه که به عنوان سرامیک های مدرن نیز شناخته می شوند، با توجه به کاربرد خود به دو دسته سرامیک های ساختاری خاص و سرامیک های کاربردی مانند سرامیک های پیزوالکتریک، سرامیک های مغناطیسی، سرامیک های خازنی، سرامیک های با دمای بالا و ... تقسیم می شوند. سرامیک در مهندسی شامل سرامیک اکسید، سرامیک کاربید، سرامیک بورید و سرامیک نیترید است.
① سرامیک های اکسیدی
آ. خواص سرامیک های اکسیدی
I. نقطه ذوب بیشتر بالای 2000 درجه و دمای پخت حدود 1800 درجه است. در دمای پخت، ذرات اکسید به سرعت متخلخل می شوند و واکنش های سطح جامد بین ذرات رخ می دهد و در نتیجه بلورهای سرامیکی بزرگ (تک فاز) یا تولید مقدار کمی گاز ایجاد می شود.